Aslında öykünün başlangıcı birkaç ay evvel mahalledeki şarküteriden kahvaltı için yarım ekmek almakla başladı. Kasadan geçerken 30 lira tuttuğunu öğrenince meskene gidene kadar elimdeki poşete bakıp bakıp güldüm. Yemekle yememek ortasında gittim geldim.
İtiraf etmek gerekiyor ki kendinizi biraz şımartmak isteyeceğiniz bir öğündü ve materyalden kaçınmadık. Eski kaşar, fıstıklı salam, acuka, tulum peyniri… Nihayetinde öğrencilik yıllarımızın ‘en ucuz’ doyma aracı.
Bu ‘tuzlu’ kahvaltı işaret fişeğiydi. Sonrasında kiradan ulaşıma, kedi mamasından ekmeğe kadar birçok şeye ve kimilerine tekraren artırım geldi.
Çoğu konut sahibi artırımlarla da yetinmedi. Onların yaptıklarını ‘Almanya’dan oğlum geliyor 2022’ başlığı altında ayrıyeten irdelemek lazım.
Sonra bu artırımlar o denli arttı ki bir yerden sonra ‘bütün bu pahalılıklar ucuz’ gelmeye başladı. Bunu şarküteride başlayan denetimli delirmeler nihayete erdiğinde anladık.
Televizyonda artık, ‘markette karpuz’ haberini yapan muhabirin sesi duyuluyor: Bir dilimi, 19 lira 20 kuruş!
‘Tek biber dolması’, ‘tek patlıcan’ ve ‘tek kabak’tan sonra artık de dilim karpuz…
20 lira da az mı geldi karpuz için? Koca bir dilim sonuçta, neden 25 ya da 30 lira olmasın! Çiftçi tamamını 20 liraya satamasa da ortada bizim bir türlü kavrayamadığımız bir kadro ‘emek’ler var demek ki.
Peki bu ‘vurun ulan vurun ben kolay ölmem’ ruh hali için işin uzmanı ne diyor diye düşünerek psikolog Aslıhan Özcan Morey’e başvurduk. Tanışıklığımız eskidir kendisiyle ve natürel o şimdi bizim üzere delirmediği için gülerek, ‘hiçbir şeye alışmadık, sen alıştıysan alış’ diyor. Benim yaptığımsa sıkıntıyı ‘humor’la geçiştirmekmiş.
“Beyin ‘hayatta kalmak’ için yaratılmış o kadar mükemmel bir organ ki bütün zorluklara alışabiliyoruz” diyor…
Tabi herkes o denli çözemiyormuş. Kimisi çok ‘söyleniyor’, kimisi kaygı edip kendine ‘kaçış planı’ yapıyor. Aslıhan Özcan, ‘bu esneklik bireyden bireye farklılık gösterse de hepimizde var’ diyor ve ekliyor: “Hayat, Türkiye’de zorla geliştiriyor bu yeteneği. İnsanoğlu nihayetinde her şeye alışır, yükselen fiyatlara da. Hisler dalga üzeredir yükselir tavan yapar
ve sonra küçülür, yavaşlar.”
Küçülen hisleri yükselten ses tekrar televizyondan geliyor o esnada.
CHP Yoksulluk Dayanışma Ofisi Koordinatörü Hacer Foggo, Kemal Kılıçdaroğlu’nun Et ve Süt Kurumu ziyaretinde kelamı alıyor ve yakın vakitte çocukların yetersiz beslendiğini ortaya çıkaran araştırmaya atıfta bulunarak, başlıyor anlatmaya: “Yetersiz beslenme birebir vakitte kronik açlık demek. Birçok çocuk bununla gayret ediyor. Daha dün bir aile ile görüştüm. Bana, ‘çocuklarla birlikte sahurda patates kızartması yedik. Akşam komşuda da hazır çorba içtik’ dedi. Beşerler açlıkla çaba ediyor. Kasabın önünden geçen bir yaşlı amca, ‘Kasap değil güya kuyumcu. Kuyumcudan altın almak için bu fiyatlara bakardık. En son geçen Kurban Bayramı’nda et yedik’ diyor…”
Hacer Foggo’nun konuşması, yediğimiz lokmaları boğazımıza diziyor. Birkaç saate unutacak mıyız pekala? Uzmanımızın dediği üzere “her his her an tıpkı sıcaklığı” koruyamıyor alışılmış… Akşama Survivor’ı açıp biraz baş dağıtacağız tahminen. Biz izleyelim diye para kazanarak aç kaldıkları ve biz izleyelim diye hoplayıp zıpladıkları o yarışta “ünlülerin” ve “gönüllülerin” ödül oyunu için debelenmelerini izleyeceğiz. Çocukların ve yetişkinlerin kronik açlıklarını çoktan unutarak mı?
Ama notumuzu düşelim: Burası Survivor Türkiye 2022 ve burada ‘ödül oyunu’ yok.
