Kardelen Toplu
Gazi Üniversitesi İrtibat Fakültesi Gazetecilik Kısmı’ndan mezun olan ve meslek hayatına Cumhuriyet gazetesinde Escort Zeytinburnu başlayan İlhan Taşcı kitapları ve yazılarıyla Türkçe ye katkılarından ötürü Lisan Derneği tarafından 2017 yılında Onur Mükafatı aldı Cumhuriyet Halk Partisi kontenjanından 2017 yılında TBMM Genel Kurulu nda yapılan seçim Zeytinburnu Escort Bayan sonucunda Radyo ve Televizyon Üst Konseyi üyeliğine seçilen gazeteci ve müellif Taşcı nın birinci hikaye kitabı ‘Rüzgârımı Kestiler’ Kırmızı Kedi Yayınları tarafından yayımlandı
Taşcı’yla hikayelerine hayat veren kahramanlarından yola çıkarak Zeytinburnu Escort gurbetlik halleri üzerine konuştuk
‘LİSE YILLARIMDAN BERİ YAZMAYI DÜŞLEDİĞİM BİRİNCİ KİTABIM’
İlk hikaye kitabınız olan ‘Rüzgârımı Kestiler’ Kırmızı Kedi Yayınevi tarafından yayımlandı Daha önce yayımlanan bir romanınız var lakin sizi gazeteci kimliğiniz ve kaleme aldığınız araştırma inceleme kitaplarınızla tanıyoruz İlhan Taşcı ya bu kitabı yazdıran ne oldu
Bu çalışma benim onuncu kitabım Ancak lise yıllarımdan itibaren yazmayı istediğim yazmayı düşlediğim birinci kitabım Müelliflik serüvenim boyunca benimle birlikte tüm kitaplarıma eşlik etmesi ve bugüne kadarki ömrüme yoldaşlığı nedeniyle bende yeri daima farklı olacak Yazmayı çok istedim zira Anadolu nun arabeskine kaçmadan şimdilerde çokça aranan insan ilgisindeki samimiyeti sıcaklığı dürüstlüğü hesapsızlığı anı yaşayamamışlığı ve o insanların çaresizliğini daima aktarmak istedim Tahminen çok geciktirdim lakin şimdilerde birinci gençlik hayalimi gerçekleştirmiş olmanın memnunluğunu yaşıyorum Dilerim kitabı yazarken duyduğum heyecanı keyfi ve hüznü okurlar da duyumsayabilir
‘Rüzgârımı Kestiler’ Avrupa ya emekçi olarak giden kardeşlerin art planı gurbet yüklü öyküsü aslında Misal gurbetlik hallerini yaşayanlar okudukları her hikayeyle çok kolay bir duygudaşlık kurabilir Bu kitap yeniden birebir misal halleri yaşayan birinin kaleminden çıktı diyebilir miyiz
O hallere şahit olmadan o hali yaşamadan gerçekçi bir hisle yazabilmek güya çok muhtemel değil Elbette tüm yazılanlar yaşanmış anılar değil lakin hikayelerdeki karakterlerin yaratımından kıssaların oluşumuna kurgusuna kadar tüm detaylar birer müşahedesi tecrübesi tanıklıkları ve tanışık hisleri içeriyor Karakterlerin hepsi tıpkı hayatın farklı birer yabancısı Ve o denli bir noktaya geliyorlar ki bir yerden sonra kendilerine bile yabancılaşanların öyküsüne dönüşüyorlar Halleri bir tarafıyla içler acısı O haldekilerin hislerini bir nebze de aktarabildimse ne keyifli bana
‘HİÇBİR SEYAHAT BAŞLADIĞI ÜZERE BİTMİYOR’
Kitapta altısı erkek üçü kız dokuz kardeşli bir ailenin türlü çeşit öyküsünü okuyoruz Erkeklerin hepsi yurt dışında çalışmaya gidiyor ve sonunda memleket diye geldikleri yer ana ocağı Lakin birebir ocağa gelen kardeşler asla tıpkı rüzgâra yelken açmıyor Nasıl olabiliyor bu
Hepsi tıpkı seyahate çıkıyor lakin yola revan olduklarıyla vardıkları yerdeki kendileri değişik bir insan oluyor Ocağa dönünceye kadar geçirdikleri seyahatle birlikte çok değişiyorlar O denli ki özlerinin can suyuna kadar yabancılaşıyorlar Bunun kıymetli sebeplerinden biri hayallerinde yaşadıklarıyla gerçekte olan gurbetin gurbet hasretinin farkı tahminen de Kimi yanında götüremediği eşinin çocuklarının hasretini kimi anne sevgisini kimi de hasetliğini yüklenip geliyor Kalıp da onları bekleyenler içinse gurbet ucu bucağı görünmeyen beyaz bir toz bulutu aslında Geldikleri görüştükleri gün kadarıyla renklenen gün sonunda ise birebir bilinmezliğe açılan bir yokluk hali Tüm bunlar farklı hayat deneyimleriyle yani farklı rüzgârlarla da gark olunca bu dokuz kardeş farklılaşıyor şüphesiz Kitap boyunca kendi varlık heykellerini yontmaya çalışırken gerçekliklerini yerle bir edenlerin bunu nasıl yaptıklarını anlatmaya çalıştım Yazarken şunun farkına vardım ki hiçbir seyahat başladığı üzere bitmiyor
Bir kedi üzere sevilmeyi bekleyen ismiyle müsemma bir karakter çıkıyor karşımıza Kişo İki kültür ortasında yabancılaşmayı yalnızlığı hüznü en çok onda görüyoruz Tahminen de dürüstlüğüyle bunu lisana getirebildiği içindir Pekala ya getiremeyenler
Onlar lisana getiremediği için Kişo nun her türlü çıkışı söylemi bir olaya dönüşüyor Aslında Kişo nun sevgisi de çektiği acı da arabesk Kendisi de farkında ne sevmeyi biliyor ne sevilmeyi Yaşadığını duyumsamayı bilmediğinden benliğini bulabilmek için içkiye sığınıyor Aslında sevgi yoksunluğunun sevmeyi ve sevilmeyi bilmeyişinin altında yatan en kıymetli his annesinin onu sevmemesi bir kez bile kardeşlerine yaptığı üzere onun başını okşamaması Gerçek tam bu türlü mi bilinmez fakat en azından o bu türlü hissediyor ve yalnızlaşıyor isyan ediyor hesaplaşıyor ve bir noktadan sonra hiçbir kimseyi ve olayı umursamıyor kendi acısından diğer Hesaplaşması da daima onun üzerinden
‘HER TÜRKÜNÜN BİR KISSASI VAR’
Bolca türkü kelamına rastlamak da mümkün Kul Ahmet ten Âşık Ali Nuşani den Öykünüze nasıl katkıları oldu türkülerin
Anadolu beşerinin lisana getiremediği sıkıntısının hasretinin sevgisinin lisanıdır âşıklar Onların havalandırdığı türküler kıyıda köşede kalmışların yüreğindekilerinin okuyucusuna dönüşüyor Her türkünün bir kıssası var Öyküsü olan türkülerin de o insanların ömründe münasebetiyle benim hikayelerimde önemli bir yeri oldu Yârine sesini duyuramayan Kişo nun yüreğinin sesi üzere Düşmüşem elden ayaktan kaldır beni kaldır beni derken aslına yârine sesini duyurmaya çalışıyor Bekliyor ki sevdiği bayan kaldırsın onu Aslında biliyor onun kaldıramayacağını aslında bunu dilemeyi bile kendine yakıştırmıyor lakin dilenmekten de çekinmeyecek kadar acı çekiyor Tıpkı şairin Daha nen olayım onursuzunum yakarışı üzere Aşk en değer verdiği onurunu bile hiçe sayıp onursuzluğa sığınmayı sevgi üzere yansıtıyor
Türkülere değinip sevdadan konuşmazsak olmaz Kocalarınca ya hiç sevilmeyen ya da çok sevilen bayanlar sevmeyi nasıl sevileceğini ya da sevdiğini göstermeyi bilmeyen erkekler anne babalarını birkaç yılda bir lakin bir ortada gören daima birlikte yaşanan bir ailenin hasretini çeken çocuklar Tüm bunlardan hissenize düşen ne oldu
Benim hisseme en çok özlemek ve baba yolunu gözlemek düştü Birkaç senede bir müsaadeye gelindiğinde günlerin ne kadar süratli aktığını öğrendiğim vakitti Gelişi Cumhuriyetin birinci yılları gibi coşkulu gidişi günlerce süren bir yıkım Sonrası daima döneceği günün düşleri Onun içindir ki ben personel olarak Avrupa ya gitmeyi hiç düşünmedim Kimseyi geride bırakmamak geride kalanın gözyaşına sebep olmamak için Zira biraz da yazdıklarım kalanların gidemeyenlerin çektiklerine tanıklık
Geçtiğimiz sene Türkiye den Almanya ya göçün altmışıncı yılıydı Babanız da Almanya ya giden birinci personel kümesinden Misafirlikle başlayan bu göç sürecini kendi ailenizden başlayarak yorumlayacak olursanız nasıl bir tümevarım sağlarız Rüzgârımız bir muahede ile nasıl istikamet değiştirdi sizce
Almanya nın birinci yılları evvel endişeler belirsizlikler çekingenlikler sonrası ise çokça çalışmak çalıştırılmak Bir an evvel döneceği günün hayalleri Hepsi de razı olmuşlar bir an evvel para kazanıp memleketlerine dönebilmek için Fakat birçok dönmedi dönemedi Orada tutunamasalar bile oralı yaşadılar yaşıyorlar Zira artık öbür türlüsünü bilmiyorlar Entegrasyon ve kültürel dönüşüm çok uzun vakit aldı Tam oldu mu derseniz birinci jenerasyonlar kendilerine yabancılaştı üçüncü dördüncü nesiller ise yurtlarına baba ocaklarına Seyahate birinci çıkanların kulaklarında artık Böyle mi esecekti son günümde bu rüzgâr bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar müziği çınlıyor Yaşadıkları birer düş yıkımı şimdilerde
‘ARKADAŞLARIM OKULU BİTİRMEMİŞKEN BENİM SARI BASIN KARTI SÜRECİM BAŞLAMIŞTI’
Sizinle sohbet edebilme imkânı bulmuşken meslek hayatınızdan da bahsetmek isteriz Geçmişe gidelim gazeteciliğe başladığınız birinci güne Siz bu işin mekteplisisiniz Öykünüz nasıl başladı
Hep gazeteci olmak istemiştim Sırf bu mesleği hukuk mu yoksa bağlantı okuyarak mı yapacağım konusunda ikilem yaşadım Üniversite imtihanına girdiğim yıllarda bağlantı pek çok hukuk fakültesinden yüksek puanlı olduğu için irtibatı tercih ettim Üniversitenin birinci aylarında gazetecilik pratiğinin dört yıl fakültede okuyarak yapılamayacağını düşünüp birinci sınıfın birinci periyodunda Cumhuriyet gazetesinde staj ayarlayıp akabinde da oradan mesleğe devam ettim O denli ki üniversite arkadaşlarım ki pek birçok alanda televizyon gazetecilik yapıyor pek birçoklarıyla fotoğraflarım da var şimdi okulu bitirmemişken benim sarı basın kartı sürecim başlamıştı Bu keyifliydi lakin artık yolun yarısını oldukça geçtikten sonra bir ukde olarak içime oturmaya başladı Üniversiteyi yaşayamamış olmak Yeniden de yeterli ki de erken başlamış derim
Yaklaşık yirmi yedi yıllık gazetecilik tecrübeniz var bunun son dört yılı RTÜK te geçti Bu süreçte sizde ve meslekte neler değişti
Ben üniversitedeyken daktilo diye dersimiz vardı diyeyim varın değişimi siz düşünün Davet aygıtı kullanıyorduk Sonra elektronik daktilo ki çok süratli geçildi o Akabinde bilgisayarlar cep telefonu Teknolojik dönüşüm kuşkusuz çok süratliydi ve hala o denli Ancak teknolojik kolaylıklar neyi sağlarsa sağlasın yapıp yapabileceğiniz mesleksel uğraş sizin bağlarınız ve aklınızla ilgilidir Yani gazetecilik özünde çokça emek ve yürek işi Teknoloji yalnızca o kişinin işini kolaylaştırır lakin işini yapamaz İşini bilmeyene teknoloji ne yapsın
‘YAZMAK MEDİTASYON GİBİ’
Yazmaya devam edecek misiniz
Yazarak yaşama tutunuyorum Yazdıkça ürettikçe kendimi güzel hissediyorum Hele ki okurlardan da olumlu dönüşler olunca onca emeğin eforun boşa gitmediğinin kıvancını yaşıyorum Yazma serüvenim ilkokul yaşlarında Ziraat Bankası nın çift yapraklı masa takvimine yazarak başlamıştı O günden beri yazmak meditasyon üzere Yazdıkça kendimi buluyorum insanları ve dünyayı daha yeterli anlamaya çalışıyorum Öbür türlüsünü bilmiyorum
